خلاصه آنچه که در این مقاله به آن می پردازیم:

بیماری گلوکوما چیست؟

انواع گلوکوما

عوامل خطر ابتلا به گلوکوم

درمان گلوکوما

مدت زمان مطالعه: 5دقیقه

بیماری گلوکوما چیست؟

بیماری گلوکوما یا آب سیاه در واقع از تخریب شدن عصب بینایی چشم اتفاق می افتد که باعث افزایش فشار داخل چشم می شود. به بیان ساده تر در داخل چشم مایع شفافی برای شستشو و تغذیه بافت های داخل چشم است که به آن زلالیه می نامند. این مایعات اضافی در بخش جلویی چشم افراد که به آن زاویه تخلیه می نامند جمع می شود، و فشار داخل چشم را افزایش می دهند و در نتیجه باعث تخریب عصب بینایی می شود. این بیماری درمان قطعی ندارد و فقط می توان با تشخیص به موقع و درمان آن تا حد زیادی از نابینایی پیشگیری کرد.

انواع گلوکوما

میزان حساسیت عصب های چشمی افراد مختلف با یکدیگر فرق دارد. یعنی ممکن است عصب چشم های بعضی از افراد نسبت به دیگران به فشار حساس تر بوده و در نتیجه میزان آسیب پذیری بیشتری در برابر بیماری گلوکوما داشته باشند. اما به طور کلی دو نوع گلوکوما یا آب سیاه داریم

• گلوکوما زاویه باز-اولیه

گلوکوما زاویه باز اولیه از شایع ترین نوع بیماری آب سیاه است. در مراحل اولیه گلوکوما زاویه باز هیچ علائم و نشانه های خاصی ندارد. اما با پیشرفت بیماری، در افراد مبتلا، نقطه های سیاهی در بینایی به وجود می آید که فرد آن نقطه ها را کاملا سیاه می بیند. به همین خاطر به این بیماری "دزد خاموش بینایی" نیز می گویند. 

• گلوکوما زاویه-بسته

افراد مبتلا به این نوع از گلوکوما معمولا قبل از بروز حمله هیچ نوع علائم خاصی ندارد و به مرور زمان رخ می دهد. علائم اولیه بروز این حمله شامل:

• درد شدیدی در داخل چشم یا پیشانی
• کاهش قدرت بینایی یا تاری دید
• دیدن رنگین کمان یا هاله های رنگی در داخل چشم
• سردرد
• استفراغ
• حالت تهوع
• قرمزی چشم ها

افرادی که دچار این نوع علائم می شوند باید هرچه سریع تر به چشم پزشک مراجعه و معاینه شوند.

عوامل خطر ابتلا به گلوکوم

نزدیک به هفتاد میلیون نفر در دنیا و حدود دو درصد افراد بالای چهل سال دچار این بیماری هستند، اما عوامل زیر هم باعث ابتلا به این بیماری می شود:

• سابقه ژنتیکی یا ارثی ابتلا به آب سیاه در فامیل و بستگان درجه یک

• استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها

• سابقه صدمات قبلی و التهاب چشمی

• سن بالا (بالای چهل سال)

• سابقه بیماری فشار خون

• دوربینی یا نزدیک بینی

• کم بودن ضخامت قرنیه

• سابقه بیماری میگرن

• بالا رفتن فشار چشم

• سابقه بیماری دیابت

درمان گلوکوما

همان طور که قبلا گفته شد بیماری گلوکوما عصب بینایی را درگیر می کند و متاسفانه بعضی از انواع آب سیاه تا زمانی که اکثر رشته های عصب بینایی درگیر و تخریب کند هیچ علائمی از خود نشان نمی دهد و دید فرد به شدت کاهش می یابد. پس مطمئن ترین راه برای تشخیص بیماری گلوکوما، انجام معاینه کامل چشمی است. فقط متکی بر اینکه میتوان فشار چشم را کنترل کرد برای تشخیص گلوکوما کافی نیست!

در طول معاینه دکتر از چشم افراد پزشک متخصص موارد زیر را انجام می دهد:

• آزمایش میزان بینایی

• اندازه گیری ضخامت قرنیه

• اندازه گیری میزان فشار چشم

• بررسی کردن زاویه تخلیه مایعات چشم

• بررسی احتمال هرگونه آسیب عصب بینایی

• تصویر برداری یا اندازه گیری کامپیوتری عصب بینایی

و در نهایت درمان گلوکوما! پزشک متخصص قطره های چشمی برای این بیماری تجویز می کند که نقش چشمگیری در درمان آن دارد. مصرف دقیق این قطره های چشمی می تواند بینایی شما را نجات دهد!! از دیگر راه های درمان های می توان به موارد زیر اشاره کرد:

درمان دارویی:

• قطره های چشمی
• مهار کننده های آنی هیدراز کربنیک
• آگونیست های آلفا برای گلوکوما
• مسدود کننده بتا برای گلوکوما 
• میوتیک ها برای گلوکوما
• آنالوگ پروستاگلاندین